Open brief aan president Trump waarin hij wordt aangespoord om een Iraans kernwapenarsenaal te voorkomen
door Alan Dershowitz en Andrew Stein - 20 mei 2025

Foto: De Iraanse president Masoud Pezeshkian staat samen met hoge militaire officieren op het podium terwijl een Sayyad-raket voorbij gaat tijdens een militaire parade in Teheran op 21 september 2024. (Foto door Atta Kenare/AFP via Getty Images)
Geachte heer president,
U staat op het punt een beslissing te nemen die de geschiedenisboeken zal halen. Uw nalatenschap zal zijn dat u een wereldleider was die vele levens heeft gered, of juist niet heeft gered. De beslissing betreft het voornemen van Iran om een nucleair arsenaal te ontwikkelen. Er kan geen redelijke twijfel bestaan dat de mullahs van Iran vastbesloten zijn om kernwapens te verkrijgen, ondanks hun verzekeringen dat dit niet het geval is. Ook van Israël, dat het beoogde doelwit is van een Iraanse bom, kan niet worden verwacht dat het vertrouwt op afschrikking of indamming. Iran moet worden verhinderd om zijn gevaarlijke doel te bereiken.
Het zou natuurlijk beter zijn als de mullahs door onderhandelingen konden worden tegengehouden in plaats van door militair ingrijpen. Eerdere onderhandelingen hebben onder president Barack Obama geleid tot een verschrikkelijke overeenkomst. U begreep zelf dat Iran onder de overeenkomst van Obama vrijwel zeker een kernwapenarsenaal zou hebben verkregen, en daarom hebt u zich terecht uit de overeenkomst teruggetrokken. Nu gaan er geruchten dat uw regering werkt aan een “betere” overeenkomst – langer en sterker. Maar tenzij uw akkoord de volledige en totale vernietiging van alle Iraanse nucleaire installaties omvat, is er geen garantie dat Iraanse wetenschappers niet heimelijk civiele nucleaire infrastructuur kunnen gebruiken om militaire wapens te bouwen. Het enige akkoord dat deze catastrofe zou kunnen voorkomen, is een akkoord naar het voorbeeld van de overeenkomst die in 2003 met Libië is gesloten. Dat akkoord voorzag in de volledige ontmanteling van de nucleaire installaties van Libië en maakte het onmogelijk voor het land om nucleaire energie-infrastructuur voor militaire doeleinden te gebruiken. Alles wat minder is, brengt een onaanvaardbaar risico met zich mee.
Wij dringen er bij u op aan uw ongelooflijke onderhandelingsvaardigheden in te zetten om het doel te bereiken dat u zich heeft gesteld: namelijk 100% zekerheid dat Iran nooit een atoombom zal krijgen. U moet de mullahs een korte termijn geven om hun hele nucleaire programma onder Amerikaans toezicht te ontmantelen en te vernietigen. Als zij dat weigeren of nalaten, moet de militaire optie worden ingezet.
Bijna een eeuw geleden stonden de Britse en Franse regeringen voor een soortgelijke beslissing met Duitsland, en zij faalden, wat tientallen miljoenen mensen het leven kostte.
Een militaire aanval op Duitsland in het midden van de jaren dertig, toen zijn oorlogsmachine nog zwak was, had veel van deze levens kunnen redden. Dit is wat Reichsminister van Propaganda Joseph Goebbels in zijn memoires schreef:
“In 1933 had een Franse premier moeten zeggen (en als ik de Franse premier was geweest, had ik het gezegd): 'De nieuwe rijkskanselier is de man die Mein Kampf heeft geschreven, waarin dit en dat staat. Deze man kan in onze omgeving niet worden getolereerd. Of hij verdwijnt, of wij marcheren! Maar dat hebben ze niet gedaan. Ze lieten ons met rust en lieten ons door de risicovolle zone glippen, waardoor we alle gevaarlijke riffen konden omzeilen. En toen we klaar waren en beter bewapend dan zij, begonnen ze de oorlog!"
De rest is tragische geschiedenis. Duitsland bouwde zijn strijdkrachten op zonder tegenmaatregelen van zijn beoogde vijanden, veroverde het grootste deel van West-Europa en doodde miljoenen mensen. De meeste van die doden hadden zeker voorkomen kunnen worden als Groot-Brittannië en Frankrijk preventieve militaire actie hadden ondernomen voordat Duitsland “goed bewapend” was en in staat was om de wereld zoveel schade toe te brengen.
Op het moment in de geschiedenis waarop Groot-Brittannië en Frankrijk de verschrikkelijke schade die door nazi-Duitsland werd aangericht hadden kunnen voorkomen, was het onmogelijk om van tevoren te weten wat Adolf Hitler zou doen.
Ja, Hitler schreef Mein Kampf, maar veel potentiële veroveraars maken hun dreigementen niet waar. (Denk aan de dreiging van de Sovjetpremier Nikita Chroesjtsjov om de Verenigde Staten te 'begraven', maar hij zag toch af van een nucleaire confrontatie over Cuba.
Het was onmogelijk om met enige zekerheid te voorspellen dat Hitler zijn oorlogszuchtige retoriek zou omzetten in militaire invasies van Polen, Europa en vervolgens de Sovjet-Unie – en uiteindelijk de Holocaust. Het was, zoals altijd, een kwestie van kosten-batenafwegingen. Dit was een klassiek geval van een vals negatief: impliciet voorspellen dat Hitler niet zou doen wat hij in feite wel deed, en geen actie ondernemen om dit te voorkomen. Als Frankrijk en Groot-Brittannië Hitlers daadwerkelijke schade correct hadden voorspeld, zouden ze vrijwel zeker preventieve militaire actie hebben ondernomen, zelfs als de kosten hoog zouden zijn geweest – omdat die nooit zo hoog zouden zijn geweest als zonder dergelijke actie.
Maar de geschiedenis is blind voor de voorspelbare toekomst. Als Groot-Brittannië en Frankrijk in de jaren dertig preventieve militaire actie hadden ondernomen die had geleid tot de dood van bijvoorbeeld 15.000 Britse en Franse soldaten en burgers, zouden de leiders die een dergelijke militaire campagne hadden gevoerd, zijn veroordeeld als oorlogszuchtigen, omdat niemand ooit zou weten hoeveel doden zij hadden voorkomen door het offer van die 15.000 levens. Onwetendheid over de hypothetische toekomst is vaak de reden waarom er in het heden geen actie wordt ondernomen. Dat is het dilemma van het nalaten van preventieve militaire actie.
Mijnheer de president, we staan opnieuw op een cruciaal punt. En u bent degene die moet beslissen. We dringen er bij u op aan om het juiste te doen: neem de nodige maatregelen om met absolute zekerheid te garanderen dat Iran nooit een nucleair arsenaal zal verkrijgen, zelfs als de enige manier om die zekerheid te garanderen uiteindelijk militaire actie is.
Alan M. Dershowitz is Felix Frankfurter Professor of Law, emeritus aan de Harvard Law School, en auteur van onder meer The Preventive State, War Against the Jews: How to End Hamas Barbarism, en Get Trump: The Threat to Civil Liberties, Due Process, and Our Constitutional Rule of Law. Hij is Jack Roth Charitable Foundation Fellow bij het Gatestone Institute en presentator van de podcast “The Dershow”.
Andrew Stein is een Amerikaans Democratisch politicus die lid was van de gemeenteraad van New York City en de laatste voorzitter ervan was, en president van Manhattan Borough.
Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster
© 2025 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute. Niets van de Gatestone website of de inhoud ervan mag worden gereproduceerd, gekopieerd of gewijzigd zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van het Gatestone Instituut.